Door Tijl Hoornstra, student industrieel ontwerpen
Donderdag 17 februari ben ik gestart met het middenbouwproject met als thema het dinotijdperk op de Montessorischool in Monster. Ik ben begonnen met een creatieve sessie in de klassen van juf Elly en meester Martin.
Na een nachtje wakker gelegen te hebben over hoe ik 30 kids geïnteresseerd en gemotiveerd zou kunnen houden, begon ik om 8.30 uur in de groep 3-4-5 combinatieklas van juf Elly.
Elly introduceerde mij kort en vroeg de leerlingen of ze zich nog konden herinneren wat we vandaag zouden gaan doen en wie die vreemde meneer dan wel niet was. Één van de leerlingen, Dorian, haarfijn uit te leggen dat deze meneer Tijl heet en dat hij techniek kwam doen. [Les 1. Kinderen zijn geen volwassenen, het interesseert ze werkelijk.]
Elly introduceerde mij kort en vroeg de leerlingen of ze zich nog konden herinneren wat we vandaag zouden gaan doen en wie die vreemde meneer dan wel niet was. Één van de leerlingen, Dorian, haarfijn uit te leggen dat deze meneer Tijl heet en dat hij techniek kwam doen. [Les 1. Kinderen zijn geen volwassenen, het interesseert ze werkelijk.]
Meteen bij aanvang maakte ik één grote fout. Ik vroeg de klas na een korte inleiding over het dinotijdperk en wat zij zelf al van dat onderwerp afwisten.
Toen de kindertjes netjes hun vingers opstaken zei ik: "Oh dat hoeft bij mij niet hoor, roep maar gewoon". Dat was geen slimme zet. De chaos barstte los en er was een belletje voor nodig om de klas weer bij de les te krijgen.
Ook al bedoelde ik dat ze gewoon vrij waren om te zeggen wat ze wilden, was vingers opsteken toch een mooi compromis. Vanaf dat moment was ik ‘meester’ Tijl. [Les 2. Kinderen zijn geen volwassenen, uit enthousiasme wachten ze niet netjes tot de ander uitgepraat is]
De sessie
Ik begon de sessie met het vertellen over het dinotijdperk om ze vervolgens zelf te laten vertellen over deze wereld. Dit was om ze in de stemming van het onderwerp te krijgen, zodat ze de volgende opdracht meteen konden beginnen: het maken van een impressie van die dinowereld. Geschetst op een groot vel papier moesten ze de dinowereld namaken. Eenmaal af, mochten ze hun dinowereld een naam geven en per groepje presenteren aan de rest van de klas. Vervolgens mochten ze in een speciaal ontwerpboek hun naam en die van hun wereld schrijven. Dit ontwerpboek gebruiken ze ook voor de rest van het project.
Wat was er toen allemaal anders?
Toen de klas op de hoogte was van de verschillende werelden, gingen de leerlingen per groepje bedenken wat er anders was aan deze wereld ten opzichte van de huidige wereld waarin ze leven. Om ze zich extra te laten inleven vroeg ik of ze zich konden voorstellen hoe het zou zijn om daar te wonen. Hoe is het daar? Wat is er anders? Wat is er niet dat we hier wel hebben? Wat is er wel en hier niet?
Ik heb ze gevraagd dit op een post-it te schrijven en op de poster te plakken.
Daarna mochten ze met 3 stippen aangeven welke de meest interessante eigenschappen hadden staan. De belangrijkste mochten ze voorin hun groepsontwerpboek plakken voor de volgende keer.
Veel geleerd
De aandacht boog van de kids is niet heel erg groot en na de eerste sessie merkte ik dat ik de opdrachten in kleinere stukjes moest uitleggen en nog meer moest rondlopen. In de tweede sessie bij meester Martin bleek dit goed te werken. [Les 3. Kinderen moeten stapsgewijs onderwezen worden zodat ze goed kunnen volgen, dat is de facilitator zijn of haar taak]
Er was een flink verschil merkbaar tussen bij de groep drie en vijf. Dat vereist een andere aanpak, ook als ze in een groep zitten met hogere klassers. Dat montessoriprincipe was ook merkbaar. De oudere, meer ervaren leerling ondersteunt de jongere minder ervaren leerling. Dat was goed merkbaar. [Les 4. Samenwerken helpt ook bij groepstaken.]
Ik ben afgestapt van het ontwerpboek per persoon en heb per groep een boek gegeven omdat we per groeps steeds op grote vellen heb gewerkt. Ik denk wel dat ik de volgende keer een andere aanpak probeer, omdat er nu al onenigheden ontstonden over wie de poster mee naar huis mocht nemen en wie mocht het plakboek houden? Ook een veel voorkomende vraag: "wat heb jij veel post-it/plakbriefjes meester" [les 5. Kinderen kijken tegen je op, als volwassene]
De leerlingen waren reuze enthousiast, dat gold voor beide klassen. Ik kreeg zelfs een knuffel van meerdere kinderen bij het verlaten van de school. [Les 6. Kinderen zijn geen volwassenen, leuke bijzondere dingen doen en alle andere nieuwe dingen zijn per definitie LEUK!]
Ik kan wel concluderen dat ik misschien wel meer geleerd heb dan de juf en de kids. Genoeg drive om nog beter mijn best te doen de volgende keer.
Ik hoop dat jullie ook een mooie indruk hebben gehad van mijn geweldige dag, ik raak hem in elk geval nooit meer kwijt.
Tijl
